abdullah akbay

 Ne varlığa sevinirim,  Ne yokluğa yerinirim,  Aşkın ile avunurum,  Bana seni gerek seni... Bu dörtlüğün açıklamasını Doğan Cüceloğlu kitabında öyle güzel yapmıştı ki; “bizim şeyhlerin, hoca efendilerin Doğan hocadan biraz tasavvuf dersi almaları gerek” diye söylendi... Tanıdığı hocaların hepsi de “emri bil maruf nehyi anil münker” (iyiliği emredip, kötülükten sakındırma) yapın deyip duruyordu. Şimdi düşünüyordu da bunu söylerken Doğan hocanın dediği gibi sonunda hep cennet vadediyordu hocalar. İnsan sevgisinden kaynaklanmıyordu bu istek. Önemli olan bizim cenneti hak edip etmediğimizdi. Oysa tasavvufun insanlara vermesi gereken “ cenneti ben neyleyim, bana seni gerek seni”  anlayışı değil miydi!.. ***        Son zamanlarda sıklıkla tekrarlanan dalıp gitmelerinden birisini yaşıyordu. Garip ama rahat bir oturuş tarzıyla ayaklarını koltuğun tepesine uzatmış, İrfan’ın yemek yaparken çıkardığı gürültüye aldırmaksı...

“Taşınması zor bir azabın altında ezilen insanlar, bazen büyük bir mutluluk ihtimali kapılarını çaldığında, o kapıyı açacak gücü ve cesareti kendilerinde bulamazlar, hatta sessizce durup kapılarını çalan bu beklenmedik ziyaretçi gitsin diye beklerler.”                                                                              Ahmet Altan      “Hiç kimse içinde ne cevherler sakladığını bilmez. Ta ki bir zorunluluk, bir mecburiyet o cevheri ortaya çıkarana kadar.” “Yaşamın sana yükleyeceği bütün zorlukları sevinerek kabul et. Çünkü bir insanın karakterini oluşturan, onu mutluluğa ve başarıya götüren e...