abdullah akbay

  Sinop/Ayancık 17 Ağustos 1999 Ormanın ortasında, bir yamacın kenarındayız. Aşağıya doğru hafif meyille uzaklara uzayan ve görünmeyen bir noktadan tekrar yükselen muhteşem bir doğa manzaramız var. Gecenin karanlığında manzara pek seçilmiyor gerçi ama uzaktan başka köylerin ışıkları görülebiliyor. Ve yıldızlar! Milyonlarca insanın asla görme şansını bulamayacağı kadar çok sayıda ve parlaklıkta. Gökyüzü o kadar berrak, etraf o kadar karanlık ki sık sık yıldız kaymasına şahit olmak mümkün. Yıldız kaymasında tutulan dilekler gerçekleşseydi benim gerçekleşmeyen dileğim kalmazdı herhalde... Dışarıda yaktığımız ateşin başında, okulda yaptığı haytalıkları anlattı kardeşim, bütün gece... Ben bu satırları yazarken o, iki taşın üzerine oturttuğu çaydanlığın altını közlüyor, odun ateşinde çay demleyecek, çaydanlığın sonu da mısırlar gibi olmaz umarım… Okulda resmi olarak nam salmış bizimkisi. Öğrencisi, öğretmeni, idarecisi kime sorsan tanır beni diyor. Bir gün müdür yardımcıs...